به نقل از «خبرگزاری برنا»

اعمال مخصوص روز نیمه شعبان

تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۸۲۱۴۱

در شب و روز نیمه شعبان اعمال مختلفی وارد شده که در این مطلب به آن می پردازیم.

به گزارش برنا، سیدبن‌طاووس در کتاب اقبال‌الاعمال خود درباره اعمال شب و روز نیمه شعبان چنین می‌گوید:

ما در این بخش، برخی از اعمال و عبادات ستوده این شب فرخنده را که از میان روایات برگزیدیم، در اینجا ذکر می‌کنیم؛ بنابراین برخی از این اعمال را که خداوند جل‌جلاله به‌واسطه آن نیک‌بختی را بر تو عرضه کرده است، برگزین و بدان عمل کن؛ زیرا زمانی خواهد آمد که بساط زندگانی به دست مرگ برچیده و نامه‌های اعمال بسته خواهد شد و تو توان اقبال و توجه بیشتر به خدا را نخواهی داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فضیلت دعا در روز و شب نیمه شعبان

از جمله‌ی شب‌های پر برکت و با فیض ماه شعبان، شب پر فضیلت نیمه شعبان است که دارای ارزش‌های معنوی زیادی است و از لحاظ برتری و با فضیلت بودن همانند شب‌های قدر دارای ارزش و منزلت فراوان می‌باشد همانطور که در مقام معنوی شب‌های قدر فرموده اند: «فإنّها لیلة آلی الله علی نفسه الا یردّ سائلاً له فی‌ها ما لم یسأل معصیة». (طوسی، الامالی، ص ۲۹۷.)

در سپیده دم پانزده شعبان سال ٢۵۵ هجری قمری نوزادی چشم به جهان گشود که با آمدنش دنیا را سراسر نور فرا گرفت و، چون آن کودک جحت الخلف بر روی زمین است و مایه‌ی خیر و برکت جهانیان، چرا که با ظهورش زمین را سراسر شادی و عدل پر خواهد کرد و ظلم و ستم برچیده خواهد شد برای همین نیمه شعبان، این شب مبارک ممکن است با شب قدر همسانی داشته باشد چرا که به بعضی اعمال شب قدر نیز در این شب توصیه شده است که انجام نیز آن‌ها مستحب می‌باشد.

دعاهای شب و روز نیمه شعبان

رسول اکرم (ص) در برتری این شب پر خیر و برکت می‌فرمایند:

خداوند در شب نیمه شعبان به اندازه‌ی ریگ‌های زمین و موی گوسفندان بندگانش را می‌آمرزد. (مجلسی، بحارالانوار، ج ۹۴، ص ۸۶.) این کلام پر گهر نشانگر عظمت و شکوه شبی است که حتی ریزترین گناهان نیز به واسطه‌ی این شب مورد مغفرت قرار می‌گیرد.

روایت امام صادق درباره شب و روز نیمه شعبان

از حضرت صادق (ع) روایت است که می‌فرماید از حضرت باقرع از فضیلت و برتری شب نیمه شعبان سؤال شد فرمود:آن شب برترین شب‌ها بعد از لیلة القدر است و در آن شب است که خداوند فضل خود را به بندگان عطا می‌فرماید و آن‌ها را به کرم خود می‌آمرزد. پس در تقرّب جستن به سوی خدا در این شب تلاش کنید. همانا شبی است که خدا قسم یاد کرده به ذات مقدّس خود که سائلی را از درگاه خود دست خالی برنگرداند و نیمه شعبان شبی است که حقتعالی آنرا برای ما و امامان در مقابل شب قدر که برای پیامبرص است، قرار داده است. (مفاتیح الجنان، ص ۲۷۲.)

سخن ارزشمند امام صادق (ع) نیز بیانـگر این مطلب است که نیمه‌ی شعبان به اندازه خودش، یک شب قدر تلقی می‌گردد و یکی از مهمترین شب‌هایی است که سرنوشت امور را به دست می‌گیرد چرا که از لحاظ مقام و منزلت معنوی با شب قدر همسانی و حالت مساوات دارد: «انّها اللیلة التی جعل‌ها الله لنا أهل البیت بإزاء ما جعل لیلة القدر لنبیناصلی الله علیه و آله و سلم» خداوند کریم همانطور که شب قدر، این شب عزیز و پرفیض را به رسول اکرم لطف و مرحمت نمود نیمه‌ی شعبان را نیز از لطف و کرم خود به اهل بیت و مومنین بخشش نمود.

آیت الله جوادی آملی در باره سرّ نهانی که در مورد همتایی شب تولد امام عصر با شب قدر وجود دارد فرموده اند:

امام باقر (ع) در یک جلسه‌ی پرسش و پاسخ در باره مقام و منزلت شامخ نیمه شعبان فرموده اند که باشکوه‌ترین شب بعد از شب قدر شب نیمه‌ی شعبان است که خداوند در این شب عزیز بخشش خود را بر امتش روا داشته است و با بزرگواری و سخاوت خود بندگانش را مورد رحمت و آمرزش قرار می‌دهد پس اگر می‌خواهید دراین شب پر خیر و برکت به تقرب خداوند دست یابید پس در این شب بسیار تلاش کنید و اعمالش را به جای بیاورید چرا که خدواند مهربان خودش گفته است هیچ نیازمندی را تا زمانی که به گناه آلوده نگردد از رحمت بی کران خود محروم نمی‌کند. (الامالی، طوسی، ص ۲۹۷ و مفاتیح الجنان – ص ۲۷۲)

فضیلت شب نیمه شعبان

از امام باقر علیه‌‌السلام درباره فضیلت شب نیمه شعبان پرسیده شد. فرمود: این شب، برترین شب بعد از شب قدر است. خداوند نعمت‌های افزون خود را در این شب به بندگانش ارزانی می‌دارد و به منت خود آنان را می‌آمرزد؛ بنابراین در این شب برای تقرب به خداوند متعال تلاش کنید که این شبی است که خداوند عزوجل به نفس خویش سوگند خورده است که در این شب هیچ درخواست‌کننده‌ای را تا زمانی‌که درخواست گناهی نکرده است، از درگاه خویش رد نکند. و این شب، شبی است که خداوند آن را برای ما اهل‌بیت قرار داده است، به ازای شب قدر که آن را برای پیامبر ما صلی‌الله‌علیه‌وآله قرار داده. پس در این شب تلاش کنید در دعا کردن و ستایش خداوند متعال. هر که در این شب ١٠٠ مرتبه سبحان‌الله، ١٠٠ مرتبه الحمدلله، ١٠٠ الله‌اکبر و ١٠٠ مرتبه لااله‌الا‌الله بگوید، خداوند گناهان گذشته او بیامرزد و حوایج دنیا و آخرت او را برآورده سازد، حتی اگر تقاضا نکرده باشد، ولی خداوند نیاز او را بدان امر بداند، باز هم خداوند نیاز او را برطرف سازد، از فضلی که بر بندگان خویش دارد.

زیارت امام حسین (ع) در شب نیمه شعبان

امام زین‌العابدین علیه‌السلام: هر کس دوست دارد که صد و بیست و چهار هزار پیامبر با او مصافحه کنند، در شب نیمه شعبان به زیارت امام حسین علیه‌السلام برود؛ زیرا در آن شب فرشتگان و ارواح پیامبران برای زیارت آن حضرت از خدا اجازه می‌گیرند و خداوند به آنها اجازه می‌دهد. خوشا به حال کسی که با آنها مصافحه نماید و آنها با او مصافحه کنند. که پنج رسول اولوالعزم؛ یعنی نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد صلی‌الله‌علیهم‌اجمعین نیز جزو آنان هستند.

[اگر کسی موفق به حضور در کربلا نشده باشد، می‌تواند آن حضرت را از راه دور زیارت کند. از مختصرترین زیارات سیدالشهداء علیه‌السلام زیارتی است که از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است که فرمود: به بالای بام منزلت برو [در زیر آسمان] سپس به راست و چپ نگاه کن و سپس سرت را به سمت آسمان بالا ببر و به سمت قبر آن حضرت اشاره کن و بگو: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ». با این عمل برای تو یک زَوْره است و زَوره یک حج و یک عمره است].

برترین دعا در شب نیمه شعبان

ابویحیی می‌گوید: به سرورمان امام صادق علیه‌السلام عرض کردم، کدام دعا از همه دعاها برتر است؟ فرمود: «بعد از آنکه نماز عشا را خواندی، ٢ رکعت نماز، در رکعت اول سوره حمد و سوره جحد (قل یا ایها الکافرون) و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره توحید (قل هو الله احد) بخوان. و بعد از سلام نماز ٣٣ بار سبحان‌الله و ٣٣ بار الحمدلله و ٣۴ بار الله‌اکبر بگو. سپس این دعا را بخوان:

یا مَنْ إِلَیْهِ یَلْجَأُ الْعِبادُ فِی الْمُهِمَّاتِ، وَ إِلَیْهِ یَفْزَعُ الْخَلْقُ فِی الْمُلِمَّاتِ، یا عالِمَ الْجَهْرِ وَ الْخَفِیَّاتِ، یا مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ خَواطِرُ الْأَوْهامِ، وَ تَصَرُّفُ الْخَطَراتِ، یا رَبَّ الْخَلائِقِ وَ الْبَرِیَّاتِ، یا مَنْ بِیَدِهِ مَلَکُوتُ الْأَرَضِینَ وَ السَّماواتِ.

أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ أَمُتُّ إلَیْکَ بِلا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ، فَیا لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ اجْعَلْنِی فِی هذِهِ اللَّیْلَةِ مِمَّنْ نَظَرْتَ إِلَیْهِ فَرَحِمْتَهُ، وَ سَمِعْتَ دُعاءَهُ فَأَجَبْتَهُ، وَ عَلِمْتَ اسْتِقالَتَهُ فَأَقَلْتَهُ، وَ تَجاوَزْتَ عَنْ سالِفِ خَطِیئَتِهِ وَ عَظِیمِ جَرِیرَتِهِ، فَقَد اسْتَجَرْتَ بِکَ مِنْ ذُنُوبِی، وَ لَجَأْتُ إِلَیْکَ فِی سَتْرِ عُیُوبِی.

اللَّهُمَّ فَجُدْ عَلَیَّ بِکَرَمِکَ وَ فَضْلِکَ، وَ احْطُطْ خَطایایَ بِحِلْمِکَ وَ عَفْوِکَ، وَ تَغَمَّدْنِی فِی هذِهِ اللَّیْلَةِ بِسابِغِ کَرامَتِکَ، وَ اجْعَلْنِی فِیها مِنْ أَوْلِیائِکَ الَّذِینَ اجْتَبَیْتَهُمْ لِطاعَتِکَ، وَ اخْتَرْتَهُمْ لِعِبادَتِکَ، وَ جَعَلْتَهُمْ خالِصَتَکَ وَ صَفْوَتَکَ.

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِمَّنْ سَعِدَ جَدُّهُ وَ تَوَفَّرَ مِنَ الْخَیْراتِ حَظُّهُ، وَ اجْعَلْنِی مِمَّنْ سَلِمَ فَنَعِمَ، وَ فَازَ فَغَنِمَ، وَ اکْفِنِی شَرَّ ما أَسْلَفْتُ، وَ اعْصِمْنِی مِنَ الازْدِیادِ فِی مَعْصِیَتِکَ، وَ حَبِّبْ إِلَیَّ طاعَتَکَ وَ ما یُقَرِّبُنِی مِنْکَ وَ یُزْلِقُنِی عِنْدَکَ.

سَیِّدِی إِلَیْکَ یَلْجَأُ الْهارِبُ، وَ مِنْکَ یَلْتَمِسُ الطَّالِبُ، وَ عَلى‌ کَرَمِکَ یُعَوِّلُ الْمُسْتَقِیلُ التَّائِبُ، أَدَّبْتَ عِبادَکَ بِالتَّکَرُّمِ وَ أَنْتَ أَکْرَمُ الْأَکْرَمِینَ، وَ أَمَرْتَ بِالْعَفْوِ عِبادَکَ وَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ.

اللَّهُمَّ فَلا تَحْرِمْنِی ما رَجَوْتُ مِنْ کَرَمِکَ، وَ لا تُؤْیِسْنِی مِنْ سابِغِ نِعَمِکَ، وَ لا تُخَیِّبْنِی مِنْ جَزِیلِ قِسَمِکَ فِی هذِهِ اللَّیْلَةِ لِأَهْلِ طاعَتِکَ، وَ اجْعَلْنِی فِی جُنَّةٍ مِنْ شِرارِ خَلْقِکَ رَبِّ إِنْ لَمْ أَکُنْ مِنْ أَهْلِ ذلِکَ فَأَنْتَ أَهْلُ الْکَرَمِ وَ الْعَفْوِ وَ الْمَغْفِرَةِ، جُدْ عَلَیَّ بِما أَنْتَ أَهْلُهُ لا بِما أَسْتَحِقُّهُ، فَقَدْ حَسُنَ ظَنِّی بِکَ، وَ تَحَقَّقَ رَجائِی لَکَ، وَ عَلِقَتْ نَفْسِی بِکَرَمِکَ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ، وَ أَکْرَمُ الْأَکْرَمِینَ.

اللَّهُمَّ وَ اخْصُصْنِی مِنْ کَرَمِکَ بِجَزِیلِ قِسَمِکَ، وَ أَعُوذُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ، وَ اغْفِرْ لِی الذَّنْبَ الَّذِی یَحْبِسُ عَنِّی الْخَلْقَ وَ یَضِیقُ عَلَیَّ الرِّزْقَ حَتّى‌ أَقُومَ بِصالِحِ رِضاکَ، وَ أَنْعَمَ بِجَزِیلِ عَطائِکَ وَ أَسْعَدَ بِسابِغِ نَعْمائِکَ.

فَقَدْ لُذْتُ بِحَرَمِکَ، وَ تَعَرَّضْتُ لِکَرَمِکَ، وَ اسْتَعَذْتُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ‌ وَ بِحِلْمِکَ مِنْ غَضَبِکَ، فَجُدْ بِما سَأَلْتُکَ وَ أَنِلْ مَا الْتَمَسْتُ مِنْکَ، أَسْأَلُکَ بِکَ لا بِشَیْ‌ءٍ هُوَ أَعْظَمُ مِنْکَ.

سپس سجده کن. و در حال سجده ٢٠ بار «یا ربِّ» و ٧ بار «یا الله» و ٧ بار «لا حولَ و لا قوةَ الا بالله» و ٧ بار «ما شاءَ اللهُ لا قوةَ الا بالله» و ١٠ بار «لا قوةَ الا بالله» بگو. بعد بر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله صلوات بفرست و حاجتت را از خدا بخواه. به خدا سوگند، اگر حاجتت به شماره قطره‌های باران باشد، خداوند عزوجل به بزرگواری و فضل خود، حاجتت را برآورده می‌سازد.

نماز ۴ رکعتی مخصوص نیمه شعبان

این روایت از دعوت‌کننده به اطاعت خداوند جل‌جلاله، محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله روایت شده است:

در شب پانزدهم شعبان، بین نماز مغرب و عشا چهار رکعت نماز بخواند به این صورت که در هر رکعت، حمد یک مرتبه، سوره «قل هو الله احد» ١٠ مرتبه (در روایت دیگر ١١ مرتبه وارد شده).

پس از پایان نماز بخواند:

«یا ربِّ اغْفِرْ لَنا» ١٠ مرتبه؛

«یا ربِّ ارْحَمْنا» ١٠ مرتبه؛

«یا ربِّ تُبْ عَلَینا» ١٠ مرتبه؛

«قل هو الله احد» ٢١ مرتبه؛

«سُبْحانَ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتى‌ وَ یُمِیتُ الْأَحْیاءَ وَ هُوَ عَلى‌ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیر» ١٠ مرتبه.

هر کس این نماز را بخواند، خداوند متعال او را اجابت فرماید و حاجات دنیا و آخرتش را برآورده سازد و خداوند نامه عملش را به دست راستش دهد و تا سال آینده در حفظ خدا بود.

دعای دیگر در شب نیمه شعبان

در این بخش دعایی را که طی آن خداوند جل‌جلاله به مولود عظیم‌الشأن در شب نیمه‌ شعبان (حضرت مهدی سلام‌‌الله‌علیه) سوگند داده می‌شود، یادآور می‌شویم که عبارت است از:

اللَّهُمَّ بِحَقِّ لَیْلَتِنا هذِهِ وَ مَوْلُودِها، وَ حُجَّتِکَ وَ مَوْعُودِهَا، الَّتِی قَرَنْتَ الى‌ فَضْلِها فَضْلًا، فَتَمَّتْ کَلِمَتُکَ صِدْقاً وَ عَدْلًا، لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِکَ وَ لا مُعَقِّبَ لآیاتِکَ، نُورُکَ الْمُتَأَلِّقُ وَ ضِیاؤُکَ الْمُشْرِقُ، وَ الْعَلَمُ النُّورُ فِی طَخْیاءِ الدَّیْجُورِ، الْغائِبُ الْمَسْتُورُ، جَلَّ مَوْلِدُهُ وَ کَرُمَ مَحْتَدُهُ وَ الْمَلائِکَةُ شُهَّدُهُ وَ اللَّهُ ناصِرُهُ وَ مُؤَیِّدُهُ إِذا آنَ مِیعادُهُ وَ الْمَلائِکَةُ أَمْدادُهُ.

سَیْفُ اللَّهِ الَّذِی لا یَنْبُو وَ نُورُهُ الَّذِی لا یَخْبُو وَ ذُو الْحِلْمِ الَّذِی لا یَصْبُو مَدارُ الدَّهْرِ وَ نَوامِیسُ الْعَصْرِ وَ وُلاةُ الامْرِ وَ الْمُنَزَّلُ عَلَیْهِمْ ما یَنْزِلُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ أَصْحابُ الْحَشْرِ وَ النَّشْرِ، تَراجِمَةُ وَحْیِهِ وَ وُلاةُ امْرِهِ وَ نَهْیِهِ.

اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‌ خاتَمِهِمْ وَ قائِمِهِمْ، الْمَسْتُورِ عَنْ عَوالِمِهِمْ وَ ادْرِکْ بِنا أَیَّامَهُ وَ ظُهُورَهُ وَ قِیامَهُ، وَ اجْعَلْنا مِنْ أَنْصارِهِ، وَ اقْرِنْ ثارَنا بِثأرِهِ، وَ اکْتُبْنا فِی‌أَعْوانِهِ وَ خُلَصائِهِ، وَ أَحْیِنا فِی دَوْلَتِهِ ناعِمِینَ وَ بِصُحْبَتِهِ غانِمِینَ، وَ بِحَقِّهِ قائِمِینَ، وَ مِنَ السُّوءِ سالِمِینَ یا ارْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلى‌ مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ عَلى‌ اهْلِ بَیْتِهِ الصَّادِقِینَ وَ عِتْرَتِهِ النَّاطِقِینَ، وَ الْعَنْ جَمِیعَ الظَّالِمِینَ، وَ احْکُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ یا احْکَمَ الْحاکِمِینَ.

دعای کمیل در شب نیمه شعبان

روایت شده است که «کمیل‌بن‌زیاد نخعی» دید امیرمؤمنان علیه‌السلام این دعا را در شب نیمه شعبان در حال سجده قرائت می‌نماید. ...

امیرالمؤمنین علیه‌السلام به کمیل فرمود: ای کمیل، بنشین، هرگاه این دعا را حفظ کردی، در هر شب جمعه، یا در هر ماه یک بار، یا در هر سال یک بار، یا در طول عمرت یک بار آن را بخوان که خدا تو را کفایت و یاری می‌کند و به تو روزی عطا می‌کند وهرگز آمرزش را از دست نمی‌دهی.

 

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: اعمال شب اول ماه شعبان اعمال شب نیمه شعبان شب و روز نیمه شعبان شب نیمه شعبان صلی الله علیه علیه السلام الله علیه تلاش کنید امام صادق اج ع ل ن ی ١٠ مرتبه شب قدر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۸۲۱۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خرافات عجیب ایرانیان دوران قاجار؛ از ناخن هدهد تا آش مخصوص شاه برای جلوگیری از وبا

در ادوار مختلف تاریخ ایران رد پای خرافه‌گرایی به‌خوبی دیده می‌شود؛ دوران قاجار نیز از این امر مستثنی نیست. در ایران روزگار قاجار، گرایش به خرافات و بهره‌گیری از طلسم‌ها و تعویذ‌ها گسترده و عمومی بود.

به گزارش روزیاتو، نگاهی گذرا به تاریخ اجتماعی و فرهنگی کشور‌های مختلف جهان نشان می‌دهد که در ورای اندیشه‌ها و عقاید علمی، ایده‌هایی یافت می‌شوند که هیچ مبنای علمی و عقلانی برای آن‌ها نمی‌توان یافت و به همین دلیل است که نام خرافه؛ یعنی چیزی پوچ و بی‌اساس به خود می‌گیرند. جالب آن‌که گاهی اوقات همین خرافات چنان نیرویی پیداکرده‌اند که به تمامی قیدوبند‌های علمی پشت پا زده و باعث انجام اعمال عجیب‌وغریبی در بین معتقدان شده‌اند.

در ادوار مختلف تاریخ ایران رد پای خرافه‌گرایی به‌خوبی دیده می‌شود؛ دوران قاجار نیز از این امر مستثنی نیست. در ایران روزگار قاجار، گرایش به خرافات و بهره‌گیری از طلسم‌ها و تعویذ‌ها گسترده و عمومی بود. بااین‌حال توسل به چنین روش‌هایی بیشتر عملی زنانه تعریف می‌شد؛ چراکه که زنان به دلایل مختلف، بیش از مردان مستعد گرایش به خرافه بودند و این امر حتی در بین زنان درباری و حرم‌سرا نیز به‌وفور مشاهده می‌شد.

خرافه؛ قدمتی به‌اندازه تاریخ بشر

خرافات به معنای «اعتقادات بی‌اساس که باعقل و منطق و واقعیت سازگاری نداشته باشد» و خرافه‌گرایی به معنای «پیروی از عقاید باطل و بی‌اساس که با درجه فرهنگ و دانش جامعه‌ای که منسوب بدان است، هیچ‌گونه تناسبی نداشته باشد»، قدمتی به‌اندازه تاریخ بشر دارد و مختص فرهنگ و جامعه‌ای خاص نیست، بلکه گستره آن تمام جوامع و فرهنگ‌ها را در برمی‌گیرد و حتی امروزه در عصر علم و فن‌آوری هنوز شاهد اعتقاد به برخی از این عقاید خرافی هستیم.

گرایش به خرافه در ایران عصر قاجار

در ایران نیز همانند سایر ملل جهان خرافات و خرافه‌گرایی از زمان باستان وجود داشته است. خرافات در ادوار مختلف تاریخ ایران با علومی، چون نجوم، طالع بینی و اخترشناسی درآمیخته بود، اما در دوره مورد بحث، یعنی دوران قاجار، خرافات با بهره جستن از برخی اصول و مبانی دینی و اسلامی راه نفوذ به مذهب و اذهان ایرانیان مسلمان را یافت و دعانویسی، تعویذنویسی، جادو و جنبل و … در عمق اذهان مردم این دوره نفوذ پیدا کرد.

گرایش به جادو و جنبل از اصلی‌ترین مظاهر تمایل به خرافه در جامعه عصر قاجار بود و این خرافه‌گرایی جوانب مختلف زندگی اجتماعی مردم را تحت‌تأثیر قرار داده بود؛ زندگی زناشویی و خانوادگی، روابط با اقوام و خویشان، معیشت و اقتصاد و حتی پزشکی و درمان، همه و همه در چنبره عقاید خرافی قرارگرفته بودند و همان‌طور که قبلاً اشاره شد، درآمیختگی این عقاید خرافی با عقاید دینی و مذهبی، بستر مناسب‌تری برای پذیرش آن‌ها فراهم کرده بود.

انواع مختلف طلسم‌ها و تعویذ‌ها از سنگ‌های قیمتی گرفته تا اجزای گیاهان، اعضا و اندام‌های حیوانات و حتی انسان، الواح و تندیس‌هایی از فلز، خمیر، پوست، مو و پارچه را شامل می‌شد و کاربرد‌های گوناگونی داشت که توسط رمال‌ها و دعانویس‌ها تجویز می‌گردید. مردم نیز با اعتقاد راسخی که به خرافات داشتند، از این طلسم‌ها و تعویذ‌ها برای حل مشکلات زندگی خود استفاده می‌کردند و حتی گاه بهای گزافی بابت آن می‌پرداختند.

جیمز موریه در «سرگذشت حاجی‌بابای اصفهانی» دراین‌باره از قول درویشی که چندی هم‌سفر حاجی‌بابا شده می‌نویسد: «اگر دم خرگوش را در زیر بالین کودک نهی، خواب آورد… چشم و استخوان کعب گرگ اگر به بازوی طفلی بندد، جرأت بخشد. اگر روغن گرگ به لباس زنی مالند، شوهر از او دل‌سیر شود. زهره گرگ دافع نازایی زن است. ناخن هدهد زبان‌بندی و چشم خفاش خواب‌بندی را شاید…. با اعضا و اجزای او (میمون) ادویه‌ای چند بسازیم، به بهای طلا به اندرونیان شاه توانیم فروخت… جگر میمون اکسیر محبت است. پوست بینی او پادزهری‌ست تریاق همه سموم، خاکسترش را هرکه ببلعد… (در) تقلید و تردستی و چابکی و حیله و زیرکی، مانند او شود»

بدیهی بود که با این پذیرش گسترده عقاید خرافی در جامعه آن روز، رمالی و دعانویسی شغل پررونق و پردرآمدی محسوب می‌شد و رمالان و دعانویسان مورد اقبال عامه مردم قرار می‌گرفتند. نکته جالب آن بود که این اقبال عمومی برای رمالان و دعانویسان یهودی و دراویش، بیشتر از دیگر رمالان بود.

به گزارش برخی منابع تاریخی، رفت‌وآمد مردم به‌ویژه زنان به خانه ملا‌های یهودی برای گرفتن دعا و طلسم و امثال آن در دوره قاجار به حدی گسترده شده بود که حکومت به فکر چاره افتاد و طی حکمی، رفت‌وآمد زنان مسلمان به خانه‌های یهودیان را ممنوع کرد.

دراویش نیز در کار رمالی و دعانویسی مورد اقبال عامه مردم بودند؛ به‌طوری‌که این اقبال و توجه از دید خارجیان نیز به دور نمانده و برخی از آن‌ها مانند لایارد در نوشته‌های خود به شهرت و توجه مردم به دراویش اشاره‌کرده‌اند: «دراویش دعانویس در میان مردم از نفوذ و احترام ویژه‌ای برخوردارند… زنانی که طالب فرزند پسر هستند و دختران دم‌بخت و نیز پیرمردانی که در پی ازدواج با زنان جوان هستند و حتی مردانی که می‌خواهند از خطرات و آسیب‌ها در امان باشند، به درویش‌ها مراجعه می‌کنند و آن‌ها برایشان دعا و تعویذ می‌نویسند… (آن‌ها) حتی به اندرونی اعیان و بزرگان نیز راه دارند».

استخاره‌های عجیب در دوران قاجار

استخاره در ایران عصر قاجار به شیوه‌های مختلف انجام می‌شد، به وسیله قرآن، تسبیح، نوشتن نیت بر کاغذ و قرار دادن آن در پاکت و قرار دادن در میان صفحات قرآن و غیره؛ اما آنچه مهم است کار‌هایی است که برای انجامشان به استخاره متوسل می‌شدند؛ به عنوان مثال به نیت انتخاب مناسب‌ترین طبیب از بین چند نفر، انتخاب یک روش درمانی، چون زالو انداختن بر لثه که از سوی فخرالاطبا صورت می‌گرفت که آیا زالو را به لثه دندان شاه بیندازند یا خیر؟ یا دارو دادن به مریض که گاه به سبب تعدد در دارو‌ها استخاره در چند مرحله انجام می‌شد که آیا این دارو به مریض خورانده شود یا خیر؟

‌در این خصوص حکایتی نقل شده است که میرزا جعفر، نبض مریض را گرفته، مدتی فکر کرد و بعد از مدتی تسبیح بلندی برداشت و چشمش را بر هم گذاشت، استخاره‌ای کرد و با آواز بلند گفت: خدایا صلاح می‌بینی فلوس به این بنده خدا بدهم؟ اگر خوب می‌آمد با ترازو فلوس را می‌کشید، می‌داد و پولش را می‌گرفت. اگر برای فلوس خوب نمی‌آمد، مجددا استخاره می‌کرد و گفت: اگر ترنجبین بدهم، چطور است؟ باز آن هم اگر خوب نمی‌آمد، استخاره‌ای دیگر می‌کرد و عناب را جویا می‌شد و بالاخره استخاره خوب می‌آمد.

نقش پررنگ خرافه در روند درمان بیماری‌ها

جامعه مسلمان دوره قاجاریه بدون توجه به اصل قوانین بهداشتی فقط ظاهر دستورات بهداشتی اسلام را رعایت کرد و خرافات و اوهام بسیاری به نام دین و مذهب وارد افکار و اعتقادات آنان شده بود و اگر کسی با این اوهام و عقاید خرافی مخالفت می‌کرد و یا در صدد مبارزه با آن برمی آمد لعن و تکفیر می‌شد. بسیاری از مردم معتقد بودند که «بهشت جای اغنیا نیست و هر مسلمانی که لباس و تن او آلوده به جانوران طفیلی مانند شپش نباشد به بهشت راه نخواهد یافت. همین باور‌ها و دیدگاه‌های خرافی از یک سو در زمینه بهداشت و درمان مهم‌ترین مانع رسیدن به جامعه سالم عهد قاجاریه بود که خواسته و ناخواسته به گریبان مردم چنگ انداخته و هر ساله با شیوع بیماری‌های مختلف مسری و غیرمسری جان مردم را می‌گرفت.

عامل مهمی که مردم را به سوی باور‌های غلط می‌کشانید وضعیت ابتدایی و عقب مانده پزشکی در ایران بود. بیمار یا دسترسی به دوا و دکتر نداشت و یا به عملکرد او اطمینان نداشتند. همین مسئله گرایش به جادو را در بیشتر نقاط کشور افزایش می‌داد. بستن نخ یا پارچه‌ای به درخت برای رفع بیماری و دست یابی به حاجت نمادی از جهالت مردم این دوره بود. بسیاری از درمان‌ها هم ناشی از ساده لوحی بسیار بود. تخم مرغ پخته‌ای که روی پوستش دعایی نوشته شده و آن را بیست و چهار ساعت زیر بغل نگاه داشته اند و الماس آویخته به گردن که موجب تقویت نیروی بدن می‌شود. تماس با این سنگ قیمتی ترس را از بین می‌برد و انسان را از حملات صرع در امان نگه می‌دارد همچنین موجب می‌شود دندان‌های کرم خورده بدون درد بریزد.

عده‌ای نیز با اعتقاد به دخالت نداشتن در امر تعجیل و تأخیر در مرگ هر چیز را خواست خدا می‌دانستند و به همین دلیل هیچ کوششی برای بهبود اوضاع انجام نمی‌دادند. عده‌ای دیگر گرفتن و آویختن دعای وبا و خواندن نماز خوف و نبردن اسم وبا مخصوصاً جلوی اطفال و موچ کشیدن به جای بردن نام بیماری را عامل دفع شیوع آن دانسته و تلاش داشتند این گونه از سرایت آن جلوگیری کنند.

از دیگر خرافات رایج در این دوره برای درمان امراض و مبارزه با بیماری‌ها باور به دخالت داشتن اجرام آسمانی در سرنوشت انسان‌ها و در نتیجه نحس و یا سعد بودن ساعت نوشیدن دوا بود. به همین دلیل، هرگاه منجمان می‌گفتند که در این روز و ساعت نوشیدن دوا درست نیست بیماران موافق حکم و مشورت او دوای طبیب را مصرف نمی‌کردند. یا اینکه ناخوشی مزمن کودکان و ناباروری زنان بر اثر چشم بد است و برای مقابله با آن‌ها به طلسم روی می‌آورند. بیماری صرع را تحت تأثیر جن دانسته و به همین دلیل می‌گویند فلانی دعایی است دوایی نیست.

گاهی عامل شیوع بیماری را حضور غیرمسلمان و یا کفار در منطقه می‌دانستند. زمانی که همه گیری بیماری وبا همراه با اقدامات هیئتی انگلیسی به سرپرستی سرکنت لوفتوس در شوش برای تصاحب لوح قبر دانیال یکی شده بود خشم مردم را برانگیخت. واکنش مردم چنان شدید بود که تا چندین سال هیچ هیئتی نتوانست در این منطقه به کاوش ادامه دهد چرا که نام مسیحی به شیوع بیماری مترادف شده بود.

از دیگر باور‌های غلط مردم اعتقاد به پاکی آب‌های جاری بود که تحت هر شرایطی می‌شد نوشید. چنان که همین عامل موجبات شیوع بیماری‌های مهلکی، چون حصبه و وبا در دوره قاجار شده بود. این افکار بین همه اقشار مردم از روستایی و عشایر و شهرنشین دیده می‌شد و جالب‌تر این بود که شاهان قاجار خود در رأس جامعه ایران از بند این اوهام رها نبودند.

ناصرالدین شاه فرنگ رفته و علاقه‌مند به اصلاحات و مظاهر تمدنی اعتقاد داشت خوردن آشی مخصوص در زمان شیوع بیماری وبا مانع از ابتلای وی به این بیماری مهلک می‌شود و در نتیجه هر ساله دستور پختن این آش نجات دهنده را می‌داد.

از مطالبی که دکتر فووریه از آن یاد می‌کند وارد شدن الماس کوه نور به لیست دوا‌های شاهی بود. هنگامی که در محلات تهران آنفلوانزا شایع شد و به اندرون کاخ سلطنتی نیز راه یافت و تنی چند از درباریان را به کام مرگ کشانید، ناصرالدین شاه نیز به این بیماری مبتلا شد و بعد از بهبود زمانی که فووریه به عیادت وی رفته الماس دریای نور را از جیب خود بیرون آورده و به او نشان می‌دهد و می‌گوید: «چون همراه داشتن آن باعث تقویت مزاج است آن را در جیب خود گذاشته ام».

خرافات در حرم‌سرای شاهان قاجار

دامنه اعتقاد به خرافات محدود به مردم عادی جامعه قاجار نبود، بلکه درباریان و حکومت‌نشینان و در رأس آن‌ها شخص شاه نیز اغلب انسان‌هایی خرافی بودند؛ چنان‌چه برخی از منابع تاریخی به خرافه گرایی ناصرالدین‌شاه و مظفر الدین‌شاه اشاره‌کرده‌اند، اما نکته قابل‌توجه این است که القای خرافات و جادو و جنبل دامن زنان دربار را بیش از مردان گرفته بود و خرافات در بین زنان درباری و به‌خصوص زنان حرم‌سرا رواج بیشتری داشت. این مسئله بیش از همه خود را در حسادت زنان شاه به سوگلی‌ها و فرزندان آن‌ها نشان می‌داد و نقش مهمی در ناپدید شدن و یا مرگ فرزندان شاه داشت.

به‌عنوان نمونه دکتر تولوزان در گزارشی راجع به مرگ یکی از شاهزاده‌های موردعلاقه ناصرالدین‌شاه (ملک قاسم میرزا) محرمانه به وی اشاره می‌کند که طفل بی‌گناه براثر دارو‌های سمی و آلوده که توسط دعانویس‌ها تجویزشده مسمومیت شدید پیداکرده و از دنیا رفته است. سیل نامه‌ها و هدایای بی‌شمار که طی چند روز بعد از این واقعه از اندرونی شاه به خانه رمالان و فال‌گیران و دعانویس‌ها سرازیر شد، مدعای دکتر تولوزان را تأیید می‌کرد؛ این هدایا از طرف زنانی بود که با کمک جادوگران و رمالان، ملک قاسم میرزا را نابود کرده بودند.

علل گرایش به خرافات در عصر قاجار

در مورد چرایی گسترش خرافات در جامعه قاجار می‌توان علل زیادی برشمرد، اما دو عامل بیش از همه در این گرایش‌ها مؤثر بود که در ادامه به آن می‌پردازیم:

۱. ترس و فشار‌های محیطی؛ در طول تاریخ وقتی جامعه‌ای دستخوش اضطراب، درماندگی و نومیدی می‌شد و راهی برای گریز یا بهروزی نمی‌یافت، گرایش به اعتقادات خرافی به‌عنوان تنها راه کاهش آلام و مصیبت‌های جوامع تحت سلطه شناخته می‌شد.

در جامعه قاجار نیز این درماندگی و اضطراب در سطوح مختلف جامعه به‌وفور وجود داشت؛ شکست ایرانیان در جنگ با روس و از دست رفتن بخش‌هایی از خاک کشور، حضور بیگانگان به‌ویژه انگلیس و روسیه که با نیرنگ‌های مختلف در امور داخلی و خارجی ایران مداخله می‌کردند و امتیاز کسب می‌کردند، استبداد پادشاهان قاجار که مردم و مملکت را رعیت و ماترک خود می‌دانسته و در حق آن‌ها ظلم و اجحاف می‌کردند، وجود راه‌زنان به‌ویژه در مناطق دور از پایتخت که اموال مردم را به غارت می‌بردند و…، همه و همه زمینه گرایش به اعتقادات خرافی را برای التیام و کاهش مصیبت‌های جامعه فراهم می‌کرد.

ناگفته نماند که زنان علاوه بر موارد بالا، از تبعیض‌ها، خشونت و رفتار مردان جامعه آن روز نیز احساس ناامنی و اضطراب می‌کردند. درواقع در جامعه قاجار حقوق زنان تا حد زیادی نادیده گرفته می‌شد و این خود عامل مهمی برای گرایش بیشتر آن‌ها به جادو و جنبل و خرافه بود. در همین خصوص میرزا فتحعلی آخوندزاده خشونت رفتار و مفاسد اخلاقی مردان را عامل پناه‌بردن زنان به طلسمات و خرافات می‌دانست و خواهان اصلاح وضعیت حقوق زنان و به‌ویژه ممنوعیت چندهمسری بود.

زنان دربار قاجار به‌ویژه زنان حرم‌سرای شاهی نیز از این امر مستثنی نبودند؛ به‌ویژه آن‌که آن‌ها از زخم‌های روحی شدیدی که ناشی از عیاشی شاهان قاجار بود آسیب می‌دیدند و خود را اسیر حرم‌سرا می‌دیدند. اکثر آن‌ها هرچند به لحاظ ظاهری خود را خوشبخت و مرفه معرفی می‌کرد، اما در حسرت یک زندگی ساده با شوهر بود نه این‌که با زنان دیگر برای جلب محبت شاه (شوهرشان) رقابت کند.

این مسئله در گرایش زنان حرم‌سرا به خرافات نقش مهمی بازی می‌کرد که نمونه آن را در توسل به طلسم‌ها و تعویذ‌ها برای جلب‌توجه و محبت شاه، کمک‌گرفتن از دعانویس‌ها برای از بین بردن فرزندان هوو‌های خود و… می‌توان دید.

علی‌اکبر دهخدا در مقالات «چرند و پرند» اشاره‌ای ظریف به ارتباط چندهمسری مردان و گرایش زنان به رمل و فال دارد و می‌نویسد: «خانه‌ای را که دو کدبانوست، یکی‌اش همیشه پیش جام‌زن است، یکی‌اش هم پیش رمال»

۲. جهل علمی؛ شاید بتوان گفت یکی از علل اصلی رواج خرافات در جامعه، جهل و ناآگاهی است. به هراندازه که انسان از درک حقایق، رابطه منطقی پدیده‌ها، قانون علت و معلول، تشخیص و فهم واقعیات عاجز باشد، به همان اندازه دچار خرافات و خرافه‌پرستی می‌شود. به قول مالینوفسکی «انسان زمانی به جادو متوسل می‌شود که نتواند شرایط زندگی و اتفاقات را از طریق دانش مهار کند»

در جامعه قاجار نیز به همان اندازه که مردم بی‌سواد بودند و از دانش بهره اندکی داشتند، به خرافات اعتقاد راسخ‌تری پیدا می‌کردند. بدیهی بود که در جامعه‌ای که بی‌سوادی و ضعف فرهنگی گریبان اکثر جامعه را گرفته بود و امر آموزش و تحصیل برای پسران غیرضروری و برای دختران عیب شمرده می‌شد، زمینه بیشتری برای پذیرش خرافات در بین مردم فراهم می‌آمد.

به همان اندازه که جامعه زنان را بیشتر از امر آموزش و کسب دانش محروم می‌کرد، به همان اندازه خرافات در بین آن‌ها بیشتر گسترش می‌یافت.

زنان که در برخورد با مشکلات زندگی با توجه به جو مردسالار جامعه، آسیب‌پذیرتر بودند و به دلیل بی‌سوادی از شناخت راه‌حل‌های عقلی و منطقی عاجز می‌ماندند، برای تسکین و اقناع خود به هر اوهامی متوسل و معتقد می‌گردیدند؛ بدین‌ترتیب خرافه‌گرایی روزبه‌روز در بین آن‌ها گسترش بیشتری پیدا می‌کرد.